سیاه و سفید دوومیدانی؛ گم شدن شاهکار ریحانه، دختر سال آخر دندانپزشکی زیر سایه حواشی

حضور تیم ملی دوومیدانی در مسابقات قهرمانی آسیا در کره جنوبی، امیدوار کننده بود تا اینکه خبری سیاه فضای رسانه‌ای را در برگرفت. خبری از یک اتفاق شرم‌آور که ابتدا رسانه‌های کره‌ای از آن پرده برداشتند و سپس با واکنش فدراسیون دوومیدانی و وزارت ورزش و جوانان همراه بود. تجاوز سه عضو تیم ملی دوومیدانی به یک دختر کره‌ای که منجر به بازداشت آنها شد و حالا خبرهایی که آمده خبر از آن دارد که ممکن است احکامی سنگین برای این افراد صادر شود.

در کنار حواشی به وجود آمده برای تیم ملی دوومیدانی، اما نباید موفقیتی که کسب شده را نادیده گرفت. طبیعتاً انتقادهای زیادی به فدراسیون دوومیدانی درباره نحوه انتخاب نفرات برای اعزام، اعزام نشدن تعدادی از ورزشکاران شایسته با حدنصاب بهتر و موضوعات فنی مربوط به این مسابقات و... وجود دارد. کسب سه مدال هم از بار این انتقادها کم نمی‌کند، چراکه هرکدام در جای خود قابل پرداخت است؛ موفقیت به جای خود و انتقادهای فنی و به جا، به وقت خود.

با این حال تیم ملی دوومیدانی سه مدالی کسب کرد که می‌توان از زوایای مختلفی به آن پرداخت. محمدرضا طیبی موفق شد در پرتاب وزنه اولین مدال را برای تیم ملی دوومیدانی در کره جنوبی کسب کند. مدال طلایی که در میان پرتاب‌ها غنیمت بود، آن هم در شرایطی که حسین رسولی در پرتاب دیسک به عنوان یک مدعی و قهرمان بازی‌های آسیایی، چهارم شد و حتی نتوانست روی یکی از سکوهای مدالی بایستد. مهدی هفت‌چشمه هم پرتاب چکش ناکام بودم تا ارزش مدال طلای طیبی بیشتر به چشم بیاید.

کسب مدال طلای پرش طول برای ریحانه مبینی که اولین طلای زنان دوومیدانی ایران در مسابقات قهرمانی آسیا بود. این موفقیت برای دوومیدانی ایران از جهت اولین بودن، تاریخ‌سازی بود، آن هم از سوی ورزشکار ۲۴ ساله‌ای که بی حاشیه و با کمترین امکانات خود را به سکوی نخست آسیا رسانده و در کنار ورزش در رشته دندانپزشکی در حال فارغ التحصیل شدن است. مبینی حالا برای رسیدن به حدنصاب‌های جهانی نیاز به برنامه‌ریزی بهتر، مربی خوب خارجی و امکاناتی دارد که تاکنون برای او فراهم نشده بود.

مدال نقره‌ای که علی امیریان، دونده ۲۱ ساله تیم ملی در ماده دوی ۸۰۰ متر کسب کرد هم می‌تواند موفقیتی برای دونده‌های استقامت ایران تلقی شود. این مدال از آنجایی ارزشمند است که امیریان با ۲۱ سال سن فرصت خوبی برای ارتقا دارد و به شرطی که فدراسیون دوومیدانی بتواند از این استعداد به خوبی مراقبت کند و با پرورش بهتر، امیریان را به سمت سکوهای بالاتر سوق دهد. آن هم در شرایطی که در دوومیدانی ثانیه‌ها و سانتیمترها تأثیرگذارند و برای ارتقای رکورد شخصی هم نیاز به مدت‌ها ممارست، تمرین و امکانات مناسب است.

در میان سیاهی‌های روزهای اخیر دوومیدانی که نمی‌توان از شرم‌آور بودن آن کاست، این سفیدی‌ها نباید فراموش شود. طبیعتاً حق ورزشکارانی چون طیبی، مبینی و امیریان نیست که زیر سایه حواشی گم شوند و موفقیت‌های آنها فراموش شود. این وظیفه فدراسیون دوومیدانی است که در کنار رسیدگی به حواشی اخیر، ورزشکاران موفقش را هم پرورش دهد تا موفقیت آنها کوچک شمرده نشود